Inderdaad, ik ben weer de Loowaard ingegaan. Dat bewijst maar weer eens wat een mooi gebied het is, en hoeveel er te zien is als je kijkt.

Ik zit op een gegeven moment op mijn knieën op de grond om een langpootmug in het gras te fotograferen en hoor achter me iemand zwaar ademen. Het volgende moment krijg ik een duw tegen mijn schouder. Het is een van de wilde merries die wel eens wil weten wat ik aan het doen ben. “Nou, wat doe jij nou ? Je gooit me zomaar om, meid !”. De grote amberbruine ogen kijken me aan alsof ze zeggen wil: “Ja èn ? Mág toch ?” Ze blijft nog even bij me om te kijken, en daarna ga ik verder. Tijdens het lopen wordt ik meerdere malen opgeschrikt door vogels die in paniek wegvliegen als ik slechts enkele meters bij ze vandaan ben. Fazanten, gele kwikstaarten… ondertussen wordt je vanuit de lucht en om je heen goed in de gaten gehouden door Canadese ganzen, eenden, zwanen en de Noordse stern.

Erg leuk. Foto’s staan in het portfolio onder Loowaard, Mei 2010.