Begin vorig jaar was ik regelmatig onder de indruk van de fantastisch mooie en technisch perfecte opnames van sieraden en horloges in tijdschriften.
Prachtige belichtingen, mooie settings en nog mooiere producten.
Op het moment dat iets me echt interesseert, bijt ik me helemaal vast. Ik zal zoeken, lezen, leren totdat ik precies weet waar ik mee bezig ben. Zo ook met de fotografie van sieraden en horloges.
Je zou verwachten dat sieraden en horloges met zeer veel zorg worden gepoetst, dat er gezocht wordt naar een perfect exemplaar, dat er een prachtige achtergrond geschilderd wordt en ga zo maar door. Niets is minder waar. Zeker in deze niche van de fotografie is Photoshop de grote bepalende factor.
De opname van het product wordt met een kwalitatief hoogwaardige macrolens gedaan, maar vervolgens wordt in Photoshop het product “gemaakt”. Het is namelijk zo dat als je in Photoshop het product één op één bekijkt, je nogal wat imperfecties opvallen. Zo kun je in de volgende detailopname goed zien dat het cijfer acht nogal slordig gedrukt is op de wijzerplaat. En er zit een stofje of krasje op de tip van de wijzer.
Al dit soort miniscule imperfecties wordt met veel geduld en techniek weggewerkt in Photoshop. Vuiltjes worden verwijderd, details worden verscherpt, contrasten verhoogd.
Sterker nog, in het geval van horloges is het eindresultaat vaak samengesteld uit meerdere opnames. Zo ook mijn horloge. De wijzerplaat komt uit een andere opname dan de ring met briljantjes, en het huis komt ook weer uit een aparte opname. En iedere opname is afzonderlijk en anders belicht om dat onderdeel zo mooi mogelijk uit de verf te laten komen. En dan hebben we het nog niet over het feit dat je geen reflecties wil zien in het horlogeglas!
Hieronder zie je een volledig onbewerkte opname van dit horloge. Dit is slechts een voorbeeld, maar zo “slecht” is de kwaliteit waar je mee begint. Vergelijk dat nu eens met het eindproduct zoals ik hierboven heb laten zien. Opmerkelijke verbetering, toch ?