Afgelopen weekend zou mijn dochter gaan logeren bij opa en oma, en mijn vrouw had ook ‘een dingetje’. Ik had dus van zaterdag lunchtijd tot zondagmiddag voor mezelf. Ik had echt zin om eens te gaan fotograferen voor mijn eigen plezier. Iets speciaals, iets waar ik ook echt lekker ontspannen van kon genieten.

Er is een soort plaatjes wat me al een tijdje erg aanspreekt maar waar ik zelf nog geen kans toe had gehad, en dat is een lange belichting van branding tussen rotsen. Door die lange belichting lijkt het water al snel op een soort laaghangende rook of mist. Dit wilde ik ook proberen. Maar… dan had ik wel branding nodig met rotsen. En ik wilde dan ook wel mooie rotsen.

De eerste plek die in me op kwam was de kust bij Calais in Frankrijk. Ik heb er dan ook niet lang over nagedacht en gewoon besloten dat ik dit ging doen. In éen dag naar Frankrijk rijden, lekker foto’s maken en vervolgens weer terug rijden. Mijn vrouw heeft de verplichte alcoholtests voor me gehaald bij de ANWB en ze heeft gezorgd dat ik voorzien van broodjes en flesjes fris op pad kon.

Om half twaalf zaterdagmiddag reed ik weg. Met een korte tussenstop was ik uiteindelijk om een uur of vier op het punt wat ik had uitgezocht. Le Gris-Nez, iets ten zuiden van Calais. Een prachtig plekje, maar wat ik van tevoren op Google Maps niet had gezien was dat dit een enorme toeristische trekpleister was. Vijf touringcars, honderd auto’s en nog een stel motoren stonden hier geparkeerd. Ik ben dus ook niet langer dan een kwartier gebleven en na het schieten van een paar plaatjes van wat aanwezige Ford oldtimers ben ik verder naar het zuiden afgezakt.

Al snel kwam ik op een zeer slecht begaanbaar weggetje terecht. “Weggetje” is misschien een groot woord. Aan de laatste brokken asfalt kon ik herkennen dat het ooit een fatsoenlijk weggetje geweest moest zijn. Nu was het iedere keer weer spannend of ik het gevreesde schurende geluid van de bodemplaat van de auto op de grond zou horen. Eén keer. En maar een heel klein beetje.

Eenmaal aangekomen aan het eind van het weggetje moest ik nog twee kilometer lopen. Een strand met grote rotsen en kiezels, een aangespoelde zeeboei en wat spelende kinderen. Het was een mooi plekje en hier had ik voor het eerst de gewaarwording “ik ben gewoon in Frankrijk!”. Toch was het niet een enorm aantrekkelijk plekje voor foto’s en ik zag ook op tegen het teruglopen van die twee kilometer in het donker en zeker in het terugrijden van dat weggetje in het donker. Als er iets zou gebeuren zou ik een serieus probleem hebben want er was ook geen GSM-dekking.

Dus na een korte periode toch wat foto’s maken ben ik weer naar de auto gegaan en nog een klein stukje afgezakt naar het zuiden. En toen kwam ik in Audresselles, en heel klein vissersdorpje pal aan de kust. Zo dicht aan de kust dat het dorpje eigenlijk op zijn eigen zeewering staat.

Hier vond ik al snel een weggetje wat alleen voor bewoners toegankelijk was. Ik heb kort even iemand aangesproken die er woonde en die gaf aan dat het geen probleem zou zijn om mijn auto daar te parkeren. Zo gezegd, zo gedaan. Auto geparkeerd, goede schoenen en winddicht fleecejack aan en de grote rugzak op de rug geslingerd. Het kostte me vijftien minuten om de tweehonderd meter over de rotsen naar de branding te overbruggen.

Als je hier over de rotsen loopt, loop je niet direct op de rotsen. Je loopt over tienduizenden zeepokken, sommigen zo groot als golfballen. En mosselbanken vol met duizenden kleine mosselen. Hier en daar zitten gaten in de rotsen waar de hele dag water in blijft staan. Daarin vind je kokerwormpjes en kreeftjes en in de wat grotere poelen zitten vaak opgesloten vissen. Er is ontzettend veel te zien om je heen.

Uiteindelijk ben ik tot half negen ‘s avonds op deze plek gebleven. Met behulp van mijn zaklampje ben ik vervolgens weer in het donker terug gelopen naar de auto en om kwart voor negen reed ik weer weg. Om half een ‘s nachts was ik thuis, maar wel een hele serie mooie platen rijker.

Wat ik mistte was een ND filter. Doordat ik zo’n grijsfilter niet had moest ik wachten tot het donker genoeg was om een 30 seconden sluitertijd te halen. Met dat filter had ik zelfs overdag 30 seconden kunnen halen en nog wel langer. De volgende keer kom ik terug, met filter !

photocrati gallery