Twitter, wie kent het niet ? Het social media platform wat net als het alom bekende SMS op je mobiele telefoon een beperkt aantal karakters in een bericht toestaat en je dus dwingt om duidelijk en compact je boodschap te formuleren. Gebaseerd op een systeem van volgers; jij hebt volgers, mensen die jou lezen, maar je volgt zelf ook anderen. En die anderen volgen en worden gevolgd. Eén groot onontwarbaar netwerk van uitwisseling van berichten van maximaal 140 tekens lang.

Nederland aan kop

Verbazend genoeg is het percentage Twitteraars (of Tweeps) laag. De precieze percentages zijn onderhevig aan allerhande discussies. Wordt er gekeken naar gebruikers van 15 jaar en ouder, dan lijkt het erop dat in Nederland 22.3% van die populatie op Twitter te vinden is. Al dan niet actief. Verbazend, want dat zou betekenen dat meer dan drie miljoen Nederlanders twitteren, terwijl volgens Twitter zelf dat er ongeveer 2.4 miljoen zijn.

Wat wel duidelijk is, is dat ons landje wat betreft het percentage Twitteraars ‘s werelds leider is. Tweede en derde plek worden verbazend genoeg niet gevuld door high-tech landen als Amerika of industriëel Azië, maar door Brazilië en Venezuela.

Holenmensen

En waarom is Twitter nou zo populair ? Wat voor behoeften heeft de mens waarin Twitter een gat vult ? Psychologen zijn het over het algemeen wel met elkaar eens; Twitter voorziet in een gevoel van verbondenheid, vaak verbondenheid tussen eensgezinden. Geloofsovertuiging, hobby, beroep, of een gedeeld idool. Waar we in een ver en donker verleden in stammen leefden van 30 tot 70 mensen, leven we tegenwoordig met een handjevol in een huis. Links en rechts hebben we wat familieleden en vrienden die we in beperkte mate toelaten in ons dagelijks leven, maar zelden leven we in een situatie die vergelijkbaar is met de stam van lang geleden.

Op Twitter kunnen we onze gekste, leukste, stoutste, domste, kwaadste en liefste mededelingen de wereld in sturen en kunnen we reacties terug verwachten van mensen die we ‘kennen’. Je ‘vrienden’ en ‘vriendinnen’, die je negen van de tien keer nooit in het echt hebt ontmoet, laat staan dat je weet hoe hun stem klinkt of hoe iemand’s gezichtsuitdrukkingen zijn. Sterker nog, je denkt van een aantal mensen een karakter te kennen of te kunnen doorgronden op basis van de berichten van 140 tekens die ze de wereld in sturen, maar niets is minder waar. Of wel ?

Ik heb ook een aantal Twitter-vriendjes en -vriendinnetjes waarvan ik met veel plezier de berichtjes lees die ze de wereld in sturen. Een vast clubje waar ik regelmatig op reageer en ook regelmatig reacties van mag ontvangen. Ik geniet daarvan. Mis ik dan mijn stam ? Wie weet. Ik betwijfel of ik nou graag met een knuppel door het bos zou lopen met een luipaardvelletje om, maar lekker ‘s avonds met een kliek om een vuurtje zitten en het gevangen vlees roosteren en opeten zie ik wel zitten. (Note to self; BBQ plannen !)

Voor de prof

Feit blijft dat Twitter vanuit professioneel oogpunt (ik praat nu als fotograaf en niet meer als holenmens) veel toegevoegde waarde kan hebben. Je vind een groep van gelijkgezinden (Twitterende fotografen) van allerlei kaliber waar je vragen aan kunt stellen (durf te vragen) en vaak razendsnel antwoord van ontvangt met allerhande toegevoegde waarde als linkjes naar webpagina’s of producten of illustrerende foto’s. Maar diezelfde fotografen staan ook vrijwel altijd klaar om opbouwende kritiek te leveren op je werk als je dat nodig hebt.

Hoe vaak is het niet voorgekomen dat een fotograaf op het laatste moment voor een shoot of workshop zonder model zit en dan toch op de valreep via Twitter nog een geschikte vervang(st)er vindt ? Om maar een voorbeeldje te noemen.

Ik geniet van Twitter. Twitter is een uitlaatklep en klankbord tegelijk.   Ben je benieuwd ? Begin dan met mij te volgen, je vind me als @KidogoFoto ! ;-)